Ewidentne wiatraki

Kilka tygodni temu postraszyłem na Facebooku osobę komentującą tenis w telewizji, że jeśli nadal będzie popełniała tak wiele błędów, to kiedyś poświęcę jej wpis na blogu. Być może ta osoba – nie określam płci, aby nie psuć zabawy czytelnikom – potraktowała to ostrzeżenie jak groźbę bez zamiaru spełnienia.

Szczerze mówiąc, nie dbam o to. Dbam natomiast o stałych bywalców tej strony, a tę zapowiedź traktowałem nie jak blef, lecz obietnicę. Spełniam ją – przyznaję – z dużą przyjemnością, ponieważ komentarzy tej osoby naprawdę nie jestem w stanie spokojnie słuchać. Zmusiłem się kilka razy, aby zrobić notatki i upewnić się, że nasz(a) „bohater(ka)” nie robi żadnych postępów.

Żeby kogoś oskarżyć, trzeba mieć solidne dowody. Ja mam; chyba przyznacie, że to wcale nie są poszlaki. Oto one:

– „rok dwutysięczny czternasty”;

– „sędzina liniowa”;

– „wygrał w zeszłym roku, gdzie pokonał”;

– „tą piłkę”, „spuszcza tą głowę”...

Co tu komentować? O tych przypadkach pisałem już nie raz i nie dwa. Ten ostatni można byłoby wybaczyć, ponieważ w języku potocznym zaimek wskazujący „ta” może, niestety, przyjmować w bierniku również formę „tą”, a nie tylko „tę”. Język telewizji nie powinien jednak być językiem potocznym, skoro wszyscy nadawcy – i publiczny, i prywatni – z takim zapałem szermują argumentem o misji.

„Grali obydwaj forhend” (a może bekhend? – nie zanotowałem...). Po pierwsze: nie „grali obywaj”, lecz „obydwaj grali”. Język polski dopuszcza szyk przestawny w zdaniu, jednakże nie w każdej wypowiedzi. Z szykiem indywidualnym najlepiej radzą sobie pisarze i poeci, ale w tym przypadku proza jest zbyt niskich lotów. Po drugie: akcent spadł na ostatnią sylabę wyrazu „obydwaj”. W sformułowaniu „spadł” (chociaż „padł” mogłoby się wydawać bardziej odpowiednie) słusznie doszukujecie się złośliwości.

„Ewidentnie”... Oj, to jeden z moich ulubionych wiatraków. Tego przysłówka (i spokrewnionego z nim przymiotnika) nadużywa bardzo wielu komentatorów. Mało który powie na przykład, że błąd był oczywisty, spalony wyraźny, a faul niepodlegający dyskusji. Wszystko musi być ewidentne. Niby nie błąd, lecz wyraz powtórzony kilkanaście, jeśli nie kilkadziesiąt razy w trakcie jednego meczu świadczy o dość ubogim słownictwie dziennikarza.

Jeśli jeszcze nie zgadliście, o kim mowa, to postawię tej osobie również zarzut niechlujnej wymowy i nieprawidłowej odmiany obcych nazwisk. Czy teraz już wiecie? Nie szkodzi – to nie konkurs. Nagród nie będzie, więc nie przysyłajcie odpowiedzi. Za to zaglądajcie tu co tydzień i (albo) polubcie stronę POLISH-SWOJ-POLISH.blogspot.com na Facebooku. Magdo, dziękuję za pomysł! :-)